«EOS R5C چیزی بیش از یک EOS R5 با فن است» پیامی است که Canon مشتاق عرضه آن است. و هر چه دقیق تر نگاه کنید، تفاوت‌های بین دو دوربین بیشتر می‌شود. اما به نظر ما، به نظر می رسد که برخی از سخت افزارهای مشترک در نهایت هر دو بزرگترین نقص EOS R5C هستند و در عین حال قدرت اصلی آن را تقویت می کنند. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به اینکه EOS R5C در مقایسه با EOS R5 معمولی چه سود و چه نکات مثبت و منفی دارد. در سطح سخت افزاری، واضح ترین تفاوت بین EOS R5 و R5C تعبیه یک فن خنک کننده در پشت نسخه سینمای دوربین است. این یکی از ویژگی‌های استاندارد اکثر دوربین‌های Cinema EOS است و به R5C اجازه می‌دهد تا در تمام حالت‌های ویدئویی خود برای مدت نامحدودی ضبط کند. می‌توانید بین همیشه روشن و خودکار (که وقتی دوربین در حال چرخش است، فن را خاموش می‌کند، مگر اینکه کاملاً ضروری باشد) را انتخاب کنید. تفاوت قابل توجه دیگر این است که EOS R5C دارای مکانیزم تثبیت بدنه نیست. کانن بیشتر در مورد این تصمیم توضیح نداد، اما اشاره می‌کند که R5C می‌تواند تثبیت‌کننده دیجیتال خود را با عملکرد تثبیت‌کننده هر لنز IS که نصب می‌کنید هماهنگ کند. این تصحیح دیجیتال با برش 1.1 برابری ارائه می‌شود، اما به این معنی است که برای کار ویدیویی کاملاً به تثبیت‌کننده خارجی وابسته نیستید. پاناسونیک در GH5S خود گفت که تثبیت کننده درون بدن را حذف کرده است زیرا می تواند با برخی از انواع سیستم های حرکتی و تثبیت کننده تعامل بدی داشته باشد (البته همچنین: سنسور بزرگ GH5S فضای کمی برای مانور در دایره تصویربرداری Micro Four Thirds باقی می گذارد). در مورد R5C، شایان ذکر است که اتصال حرارتی سنسور به سیستم خنک‌کننده آسان‌تر است اگر مستقیماً به آن متصل باشد. دسته های دستی و باتری های موجود در آنها یکسان هستند. هر دو دکمه‌های عملکرد یکسانی دارند که در مکان‌های یکسانی قرار گرفته‌اند، اما در EOS R5C هر دکمه دارای نشانگرهایی به رنگ خاکستری برای نشان دادن رفتار پیش‌فرض در حالت عکس‌برداری و یک برچسب سفید در کنار دکمه‌ای است که عملکرد ویدیویی آن (یا شماره دکمه Fn) را نشان می‌دهد. هر دو دوربین یک اسلات CFexpress و یک اسلات کارت SD UHS-II دارند. و در حالی که هر دو دوربین هم سوکت هدفون و هم سوکت میکروفون دارند، با وجود تمرکز واضح‌تر R5C بر روی کار ویدیویی، هر دو دارای پورت‌های HDMI «Micro» نوع D هستند. EOS R5C همچنین دارای فوکوس خودکار تشخیص چشم/سر/فرد، حتی در حالت ویدئو، همراه با حالت AF تشخیص موتوراسپرت معرفی شده در EOS R3 است. به طور فزاینده‌ای رایج شده است که دوربین‌ها به شما اجازه می‌دهند تنظیماتی را که از عکس برداری به فیلم برداری منتقل می‌شوند را انتخاب کنید و حالت فیلم برداری مجموعه‌ای از گزینه‌های مختلف منو را نشان می‌دهد. یک سوئیچ سه موقعیت جایگزین کنترل روشن یا خاموش EOS R5 می شود و به شما امکان می دهد حالت عکس یا فیلم را انتخاب کنید. سوئیچ را روی «Photo» بچرخانید و با رابطی روبرو خواهید شد که از هر نظر با رابط EOS R5 یکسان است: همان منوها و همان نمایشگرهای روی صفحه. با این حال، سوئیچ را در جهت دیگر بچرخانید و با یک رابط و سیستم منو روبرو خواهید شد که مستقیماً از خط Cinema EOS قرض گرفته شده است. همه گزینه های نمایش روی صفحه و منو با توجه به فیلمسازان طراحی شده اند تا عکاسان. EOS R5C مبتنی بر همان باتری‌های LP-E6NH است که توسط EOS R5 معمولی استفاده می‌شود، با همان درجه سازگاری با واحدهای E6N و E6، و گزینه‌ای برای افزودن دستگیره باتری BG-R10 برای افزایش عمر باتری. اما این یک محدودیت غیرعادی ایجاد می کند. هنگام ضبط با بالاترین سرعت داده، باتری داخلی قدرت کافی برای کار با پایه لنز را ندارد. اگر از فوکوس دستی، لنزهای سینمای عنبیه دستی استفاده می‌کنید، مشکلی نیست، اما به این معنی است که در چالش‌برانگیزترین حالت‌های ویدیویی، فوکوس خودکار و کنترل عنبیه لنزهای RF و EF-mount را از دست می‌دهید. کانن تمام تلاش خود را کرده است تا از پیکربندی کارت انتقال یافته از EOS R5 بیشترین بهره را ببرد. R5C گزینه های زیادی برای استفاده از Compact Flash Express و اسلات SD ارائه می دهد. که برای ضبط پراکسی عالی است، اما سخت است فکر نکنید که گزینه‌های ضبط اضافی همزمان و ضبط رله (ضبط به شکاف 2 وقتی شکاف 1 پر است) از یک جفت اسلات CFe بهره می‌برد، به خصوص اگر داده‌های وسیع را در نظر بگیرید. نرخ‌های Cinema RAW Light (تنها چند حالت Super 16 2.9K به اندازه کافی کوچک هستند که در کارت V90 قرار می‌گیرند).