چگونه عکسی شارپ ایجاد کنیم؟

چگونه عکسی شارپ ایجاد کنیم؟
یک برداشت اشتباه در مورد شارپ کردن عکس این است که این عمل می تواند عکس های محو و خارج از فکوس را نجات دهد. جواب، این است: البته که نه! ابزار شارپ کردن برای بهبود کیفیت عکس کارهای زیادی انجام می دهد، اما سعی نکنید این ابزار را برای عکسی که اصل آن خارج از فکوس است، استفاده کنید.
تمام عکس هایی که به صورت دیجیتال ثبت می شوند، صرف نظر از این که چگونه گرفته شده اند، همیشه به مقداری شارپ سازی نیاز دارند تا مانند آن چیزی شوند که لنز می بیند. دلیل این امر این است که، وقتی نور از لنز عبور کرده و به سنسور می رسد و از آنالوگ به دیجیتال تبدیل می شود کمی سافت شدن اتفاق می افتد. اگر به فرمت JPEG عکسبرداری می کنید، عمل شارپ سازی در خود نرم افزار پردازش داخلی دوربین انجام می شود، اما با این حال باز هم همیشه به مقداری شارپ سازی کلی و انتخابی نیاز است. اما اگر به فرمت RAW عکس می گیرید، باید در پس پردازش، خودتان عکل شارپ سازی را انجام دهید.
شارپ سازی چه کاری انجام می دهد؟
شارپ سازی کنتراست بین پیکسل های روشن و تیره را در گوشه های عناصر عکس افزایش می دهد. در عکس شارپ، گذر از روشنی به تیرگی سریع و در یک ناحیۀ کوچک، انجام می شود. در عکس سافت، انتقال در یک محدودۀ یزرگ تر و از میان منطقه ای محو (بلر، Blur) انجام می شود. بنابراین، با افزایش تفاوت تون در گوشه های عناصر، عکس شارپ تر به نظر می رسد.
به خاطر داشته باشید، نباید عمل شارپ سازی را در تمام تصویر و به صورت یکنواخت انجام دهید. در واقع عموماً بهتر است این کار را به صورت انتخابی اجرا کنید.
انتخابی کار کنید
عملی ترین شیوه برای شارپ سازی تصویر، این است که این عمل بر روی مکان هایی که به صورت شارپ فکوس شده اند انجام شود و نواحی دیگر به همان صورتی که هستند باقی بماند. بسته به نوع صحنه، هر عکس به میزان متفاوتی از شارپ سازی نیاز دارد.
برای مثال، یک عکس منظره با جزئیات ریز، به شارپ سازی بیشتری نیاز دارد، تا یک عکس پرتره، که می خواهید پست ملایم تر به نظر برسد. به همین دلیل شارپ سازی انتخابی روشی است که عموماً استفاده می شود. اگر عکس شما دارای نواحی است که خارج از فکوس هستند، شارپ سازی کلی می تواند مشکل ساز شود، چرا که بر روی جزئیات تونال اثر خواهد گذاشت، در صورتی که نواحی محو در صورتی که بدون تغییر باقی بمانند، در بهترین حالت خود به نظر خواهند آمد.
یکی از ابزارهای شارپ سازی معمول، استفاده از Unsharp Mask در فتوشاپ است، چرا که این ابزار این امکان کنترل بالایی را فراهم می کند. این گزینه در منوی فیلترها (Filter > Sharpen > Unsharp Mask) قابل دستیابی است. این ابزار سه لغزنده دارد. بالاترین لغزنده، لغزنده مقدار (Amount) است، که شدت اثر را تعیین می کند، و بین 1 تا 500 درصد قابل تغییر است. رزلوشن تصویر بر این مقدار تأثیرگذار است. برای مثال در عکس های تولید شده با دوربین های با کیفیت بالا، می توان از مقادیری تا 200 درصد و بالاتر هم استفاده کرد.
لغزندۀ وسط، شعاع (Radius)، شعاع شارپ سازی گوشه ها را کنترل می کند، که بین 0.1 تا 250 پیکسل قابل تنظیم است. نوعاً، شعاع کوچک و بین 0.3 تا 2 انتخاب می شود. اگر اثر هاله ای بر روی عکس مشاهده کردید، به این معنی است که مقدار شعاع، زیاد انتخاب شده است. در عکس های بزرگ تر می توان از مقادیر بیشتری، نسبت به عکس های کوچک، استفاده کرد.
در نهایت، لغزندۀ آستانه (Threshold)، پیکسل هایی را تعیین می کند که باید بسته به تفاوت روشنایی با پیکسل های همسایه، شارپ شوند. برای مثال، مقدار آستانۀ 3، همه پیکسل هایی را که مقدار تونالشان به مقدار 3 یا بیشتر تفاوت دارد (در مقیاسی بین 0 تا 255) را تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین، اگر دو پیکسل کنار هم مقادیری مانند 100 و 102 داشته باشند، تحت تأثیر شارپ سازی قرار نمی گیرند.
برای جزئیات بیشتر، Amount بیشتر و Threshold کمتر، به بهترین نحو عمل می کند. در حالی که در پرتره و نواحی ملایم، تون های ملایم با Amount کمتر و Threshold بیشتر، بهتر نتیجه می دهند.
هر عکس به درجۀ شارپ سازی متفاوتی نیاز دارد. اما در اینجا تعدادی نمونه عنوان می شود: برای پرتره با Amount برابر 100، شعاع برابر 0.1 و Threshold برابر 6 شروع کنید. برای ساختمان ها یا مناظر، Amount برابر 150، شعاع برابر 1.5و Threshold برابر 3 را امتحان کنید. در صورتی که نویز زیادی در عکس وجود دارد، Threshold را تا 10 یا 12 بالا ببرید. به خاطر داشته باشید که کلید موفقیت، تجربه است.
ابزار دیگر در فتوشاپ، فیلتر Smart Sharpen است، که به شما اجازه می دهد، الگوریتم شارپ سازی که در نواحی سایه و رورشن استفاده می شود را انتخاب، یا مقدار آن را کنترل کنید. یکی از سه نوع الگوریتمی که می تواند انتخاب شود، عبارتند از: Remove Gaussian Blur، Lens Blu و Motion Blur. یکی از معایت این ابزار این است که کنترلی بر روی مقدار آستانه ندارید؛ به همین دلیل این روش می تواند باعث برجسته تر شدن نویز شود.
برای استفاده کنندگان از Aperture، شناختن ابزار Sharpen و Edge Sharpen مفید است. Sharpen برای تنظمی شدت و شعاع پیکسل ها، دو لغزنده و Sdge Sharpen برای تنظیم شدت، گوشه ها و افت (falloff) سه لغزنده دارد. Intensity مقدار شارپ سازی را کنترل می کند. لغزندۀ Edge، این امکان را می دهد که تعداد پیکسل هایی را که در گوشه ها باید شارپ شوند تنظیم شود و گزینۀ Falloff، اثری با تأکید بیشتر یا کمتر را ایجاد می کند.
یک ابزار بهتر و ساده تر برای شارپ سازی Sharpener Pro 3.0 محصول Nik Software است. این پلاگین واسطی سرراست در اختیار قرار می دهد که عکس ها را بسته به رزلوشن، اندازۀ عکس و پرینت، و همچنین فاصلۀ پیش بینی شده برای نگاه کردن به عکس، شارپ می کند. نقطه های کنترل (Control Point) فراهم شده توسط نرم افزار این امکان را در اختیار قرار می دهد که تنظیماتی دقیق و انتخابی و بدون نیاز به تعریف لایه های ماسک، انجام دهید.
از شارپ سازی بیش از اندازه خودداری کنید
در صورتی که هاله هایی در عکس مشاهده کردید، به این معنی است که بیش از اندازه جلو رفته اید. هاله ها همان گوشه های روشن هستند که به صورت غیرطبیعی به نظر می رسند. همچنین اگر محدودۀ تونال از دست برود و یا عکس خیلی زننده به نظر برسد نیز، بیش از اندازه جلو رفته اید. اگر در مقدار شارپپ سازی که استفاده می کنید، کمی محافظه کار باشید، آن اثر منفی دیجیتالی را که شارپ سازی بیش از اندازه تولید خواهد کرد، نخواهید داشت.
چرا این کار آخرین مرحله است؟
عموماً، بهتر این است که شارپ سازی در آخرین مرحله و پس از این که تمام تنظیمات دیگر، از قبیل تنظیم رنگ، اشباع، تصحیح اعوجاج و ... انجام شد، اجرا گردد. این تنظیمات می توانند بر کنتراست کل عکس و شارپنس ظاهری اثر بگذارند. دلیل دیگر بر این که شارپ سازی در آخرین مرحله انجام شود، این است که مقدار شارپ سازی مورد نیاز، به استفاده و اندازۀ نهایی و خروجی عکس بستگی دارد. عکس هایی که می خواهید در وب نمایش دهید، عموماً به شارپ سازی کمتری نیاز دارند، تا آنهایی که می خواهید چاپ کنید.
در نهایت، چشم شما، بهترین قاضی است که چه مقدار شارپ سازی باید انجام شود. اگر عکس غیرطبیعی به نظر رسید، بیش از اندازه شارپ سازی انجام داده اید. همیشه یک کپی از فایل اصلی خود داشته باشید، تا بتوانید به عقب برگشته و برای استفاده ها و اندازه های مختلف، شارپ سازی های مناسب انجام دهید.