راهنمای انتخاب یک دوربین دیجیتال(2)

اشاره :
به‌طور کلی هر چه دنیا بیشتر به سمت پیشرفته‌شدن می‌رود، وسایل زندگی نیز پیشرفته‌تر و تخصصی‌تر می‌شود و خرید آن‌ها نیز به نظر می‌رسد نیاز به دقت و اطلاعات بیشتری دارد. شاید تا چند سال پیش، اگر شما برای خرید یک دوربین آنالوگ معمولی به بازار می‌رفتید، با توجه به بودجه‌ای که در نظر گرفته‌بودید، با انتخاب‌های چندان زیادی روبه‌رو نبودید و امکانات دوربین‌ها نیز چندان با یکدیگر تفاوتی نمی‌کرد. ولی اگر امروز، با یک بودجه مثلاً سیصدهزار تومانی برای خرید دوربین دیجیتال به بازار بروید، با انواع و اقسام مدل‌ها مواجه‌می‌شوید که هر کدام نیز امکانات و خصوصیات متفاوتی دارند.





هدف از این راهنمای خرید، آشنا‌کردن شما با بعضی از اصطلاحات و امکانات دوربین‌های دیجیتال است. مطمئناً با خواندن این راهنما عکاس نخواهید شد. ولی می‌توانید تفاوت‌ها را تا حد زیادی درک‌کنید و حداقل هنگام خرید، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید. البته اصطلاحاتی که در اینجا توضیح می‌دهم، به صورت کاملاً مختصر می‌باشد و برای این است که آشنایی مختصری با آن‌ها داشته باشید. چنانچه می‌توان برای هر کدام از موضوعات مطرح‌شده، یک مقاله هم نوشت.

قبل از ورود به مبحث راهنمای خرید، در اینجا متذکر‌می‌شویم که اصولاً درباره راهنمای‌خرید چه دوربینی بحث می‌کنیم. به‌طورکلی، دوربین‌های دیجیتال را از نظر کیفیت و کارایی، می‌توان به چند رده تقسیم کرد. ما در اینجا دو دسته کلی را برای آن‌ها در نظر می‌گیریم.

1 - دوربین‌های (‌Single Lens Reflex (SLR

2 - دوربین‌های NON-SLR

البته هرکدام از این دو مورد را می‌توان به رده‌های کوچک‌تری هم تقسیم‌بندی کرد. ولی در اینجا همین دو رده را در نظر می‌گیریم. منظور ما از دوربین‌های SLR هم دوربین‌هایی است که لنز آن‌ها ثابت نیست و شما می‌توانید لنز آن‌ها را تعویض کنید. این رده از دوربین‌ها، مناسب عکاسان حرفه‌ای و کسانی است که در واقع عکاسی شغل آن‌هاست. کیفیت و کارایی فوق‌العاده این دوربین‌ها و در عین حال قیمت بالای خود دوربین، به اضافه هزینه‌ای که باید برای خرید انواع لنزکنید، آن‌ها را بیشتر مناسب این قشرمی‌سازد.

دسته دوم هم دوربین‌های با لنز ثابت است که قیمتی از چندده هزار تومان تا حداکثر یک میلیون تومان دارند. انواع دوربین‌های غیر‌حرفه‌ای، نیمه حرفه‌ای، و حرفه‌ای در این مجموعه قرارمی‌گیرند. با توجه به مهارت شما در عکاسی و این‌که می‌خواهید چه‌قدر برای خرید هزینه‌بکنید، می‌توانید دوربین موردنیاز خود را انتخاب کنید. راهنمای خرید ما در واقع برای خرید رده دوم دوربین‌هاست. هرچند بسیاری از اصطلاحات و امکانات با دوربین‌های SLR مشترک است.


امکانات سخت‌افزاری
در این بخش سعی می‌کنیم بخش‌های سخت‌افزاری یک دوربین را بررسی کنیم.

سنسور دوربین
همان‌طور که می‌دانید، سنسور دوربین در واقع وظیفه فیلم را در دوربین انجام می‌دهد. تصویر از لنز بر روی سنسور می‌افتد و هنگامی که دکمه شاتر دوربین فشرده‌می‌شود، تصویری که بر روی سنسور قراردارد، به پردازنده تصویر دوربین فرستاده‌می‌شود. بخش پردازش تصویر، آن را پس از پردازش، به صورت یک فایل تصویری ذخیره می‌کند. سنسورها در دو نوع CMOS و CCD موجود هستند. اکثر دوربین‌هایی که ما بررسی می‌کنیم، از سنسور نوع CCD استفاده می‌کنند.

در واقع نکته‌ای که در مورد سنسور می‌توان گفت این است که هر چه اندازه آن بزرگ‌تر باشد، تصاویر به دست آمده کیفیت بیشتر و نویز کمتری دارند. اکثر دوربین‌های SLR از سنسورهایی در کلاس (Advanced Photo System(APS بهره می‌گیرند که دارای اندازه‌ای چندین برابر سنسورهای دوربین‌های معمولی است. افزایش اندازه سنسور باعث کیفیت بهتر عکس‌ها می‌شود و نویز آن‌ها را تا حد زیادی کاهش‌ می‌دهد و در نتیجه، به شما امکان استفاده از تنظیمات ISO بالاتری را با نویز کمتر می‌دهد.


در دوربین‌های معمولی مورد بررسی ما، اندازه سنسور چندان مهم نیست. زیرا اکثر آن‌ها دارای سنسورهایی با اندازه "8/1:1 و یا حتی کوچک‌تر هستند و در این رده دوربین‌هایی با سنسور سایز APS به چشم نمی‌خورد. هر چند SONY R1 که جدیداً معرفی شده این مرز را نیز در هم شکسته است.

وضوح ‌(Resolution)
مهم‌ترین نکته‌ای که احتمالاً هنگام خرید دوربین مورد توجه شما قرارمی‌گیرد، وضوح دوربین است. در حال حاضر نیز مسابقه وضوح بین تولیدکنندگان جریان دارد و تاکنون برنده آن آخرین مدل دوربین شرکت سونی، یعنی R1 با وضوح 3/10 مگاپیکسل است. (البته در رده دوربین‌هایی که ما بررسی می‌کنیم).

نکته‌ای که اکثراً در مورد وضوح دوربین اشتباه می‌کنند این است که فکر می‌کنند وضوح بیشتر دوربین، به معنی کیفیت بالاتر عکس‌ها است. در صورتی که این امر کاملاً اشتباه است. مثلاً یک دوربین پنج مگاپیکسلی دارای وضوحی 5/2 برابر یک دوربین دو مگاپیکسلی است. ولی ممکن است عکس‌های تهیه شده توسط آن، به خاطر معایب سنسور و یا موتور پردازش تصویر ضعیف، کیفیت بالاتری نداشته باشد.

مثلاً رنگ‌ها کاملاً به حالت واقعی نزدیک نباشد و یا نویز تصویر بیشتر باشد. در صورتی که همان سوژه با دوربین دو مگاپیکسلی، کیفیت عکس بهتری داشته باشد. در واقع چیزی که وضوح را تعیین‌می‌کند، اندازه عکس است و هر چه وضوح دوربین بیشتر باشد، اندازه عکس بزرگ‌تر است و در نتیجه شما قادر خواهید بود عکس را در اندازه بزرگ‌تری با کیفیت بهتری پرینت بگیرید. در عین حال، جزئیات بیشتری از سوژه نیز مشخص خواهد بود. اما وضوح واقعی یک دوربین چقدر است؟

وضوح دوربین‌ها به دو صورت اعلام می‌شود: یکی وضوح کامل که در واقع تعداد پیکسل‌هایی است که بر روی سنسور وجود دارد. دیگری وضوح مؤثر که در واقع حداکثر تعداد پیکسل‌هایی است که می‌تواند در یک عکس استفاده شود. مثلاً یک دوربین چهار‌مگاپیکسلی که قادر است عکس‌هایی با وضوح 1712*2272 پیکسل بگیرد، دارای وضوح مؤثر 88/3‌مگاپیکسل است. دقت کنید که اکثر شرکت‌هایی که دوربین‌های ارزان‌قیمت تولید می‌کنند، حداکثر وضوح واقعی را بیان نمی‌کنند، بلکه وضوحی که دوربین به طریق نرم‌افزاری به آن دست‌می‌یابد را اعلام می‌کنند.

مثلا دوربین دارای یک سنسور دو مگاپیکسلی است و قادر است عکس‌ها را با بزرگنمایی دیجیتالی در اندازه پنج مگاپیکسل هم ذخیره نماید. در این صورت، شما با یک دوربین دو مگاپیکسلی طرف هستید و نه یک دوربین پنج مگاپیکسلی. این مسئله خصوصاً در مورد مارک‌های بی‌نام و نشان و ارزان‌قیمت پیش می‌آید. لذا به این نوع مسائل دقت کنید.


سرعت شاتر ‌(Shutter Speed)
سرعت شاتر نیز یکی از نکات مهم هر دوربین محسوب‌می‌شود و محدوده آن نیز بین دوربین‌های مختلف، متفاوت است. منظور از سرعت شاتر، مدت زمانی است که نور به سنسور می‌رسد. مثلاً با سرعت شاتر 1000:1 ثانیه سنسور به مدت 1000:1 ثانیه نور می‌خورد و تصویر به دست آمده ذخیره می‌شود و اگر سرعت شاتر مثلاً به پنج ثانیه افزایش یابد، تصویر حاصل از سنسور که به مدت پنج ثانیه نور از لنز به آن تابیده است، ذخیره می‌شود. محدوده سرعت شاتر نیز در دوربین‌های مختلف، متفاوت است. این مقدار از یک چندهزارم ثانیه تا چند ثانیه متغیر است. سرعت‌های سریع شاتر، به‌ویژه برای عکاسی از سوژه‌های متحرک و صحنه‌های ورزشی، مناسبند. بعضی از دوربین‌ها نیز دارای سرعت B هستند.

یعنی شاتر تا مدت زیادی بازمی‌ماند و سنسور نور می‌خورد. محدوده سرعت مورد نیاز شاتر را، نوع عکس‌هایی که می‌خواهید بگیرید، تعیین می‌کند. اگر از عکس‌گرفتن از صحنه‌های ورزشی و سوژه‌های متحرک لذت می‌برید، باید دوربینی تهیه کنید که دارای محدوده سرعت‌های بالای شاتر باشد و اگر مثلا علاقمند به نجوم هستید و می‌خواهید عکس‌هایی در دل شب و از حرکت ستارگان تهیه کنید، باید دوربینی تهیه کنید که دارای زمان‌های نوردهی بالا و در بهترین حالت مود B برای سرعت شاتر باشد.

در عین حال بسیاری از دوربین‌ها در حالت خودکار به شما امکان دسترسی به تمام محدوده‌های سرعت شاتر را نمی‌دهند؛ مگر این‌که دوربین را در حالت تنظیمات دستی ‌(Manual) تنظیم کنید.

لنز دوربین ‌(Camera Lens)
معمولاً شرکت‌های سازنده دوربین از لنزهای ساخت خودشان استفاده می‌کنند. هرچند بعضی از آن‌ها هم از لنزهای ساخت شرکت‌های اپتیکی بسیار معروف سود می‌برند. از آنجایی که در دوربین‌های دیجیتال، لنز تنها عامل اصلی نیست و سایر بخش‌ها نیز تأثیرات بسیار عمیقی برروی کیفیت نهایی عکس دارند، نباید به مارک لنز به تنهایی توجه کرد. چه بسیار دوربین‌هایی که دارای لنزهای بسیار معروفی هستند. ولی کیفیت عکس متوسطی دارند.

مهم‌ترین خصوصیت یک لنز، عدد F یا فاصله کانونی آن است. عدد F میزان گشادی دیافراگم را نشان می‌دهد. به‌طوری که هر چه این مقدار کوچک‌تر باشد، لنز سریع‌تر و قدرت روشنایی بیشتری خواهد داشت. اگر بخواهیم ساده‌ تعریف بکنیم، باید بگوییم فاصله کانونی در واقع فاصله میان محل تشکیل تصویر تا عدسی می‌باشد. هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد، تصویر حاصله بزرگ‌تر و لنز در حالت تله‌تر است و هر چه فاصله کانونی کوچک‌تر باشد، منظره مورد عکسبرداری وسیع‌تر و لنز وایدتر است.

در دوربین‌ها فاصله کانونی لنز با دو مقدار و برحسب میلی‌متر بیان‌می‌شود که عدد اول وایدترین حالت لنز و عدد دوم تله‌ترین حالت لنز را بیان می‌کند و از تقسیم دومی بر اولی، مقدار زوم نوری به دست می‌آید. مثلاً یک لنز با فاصله کانونی 96-24 میلی‌متر دارای زوم نوری چهار برابر می‌باشد. یعنی تصاویر حاصله در تله‌ترین حالت تا چهار برابر نسبت به وقتی که دوربین در وایدترین حالت است، بزرگ‌تر است. دقت کنید که زوم واقعی یک دوربین مقدار زوم نوری یا زوم اپتیکال آن است و زوم دیجیتال در واقع یک حیله نرم‌افزاری بیش نیست. در زوم دیجیتال، تصاویر را به صورت نرم‌افزاری تا چند برابر بزرگ می‌کنند؛ کاری که خودتان هم می‌توانید در خارج از دوربین و با نرم‌افزارهای گرافیکی، به‌سادگی انجام دهید.

در بسیاری از دوربین‌ها، زوم‌کردن لنز از طریق دکمه‌هایی که بر‌روی دوربین است، صورت می‌گیرد. ولی در صورت وجود حلقه‌ زوم ‌(Zoom Ring) بر روی لنز، همانند دوربین‌های پیشرفته انجام این کار بسیار ساده‌تر صورت خواهد گرفت. یکی دیگر از امکاناتی هم که بعضی از دوربین‌ها دارند، وجود مبدل‌هایی برای لنز است که با قراردادن آن‌ها بر روی لنز دوربین، امکان اضافه‌کردن لنزهای دیگری را نیز به این دوربین‌ها دارید که باعث افزایش حالت واید و یا تله‌ لنز دوربین شما خواهند شد. این وسایل جانبی تنها از سوی تولیدکننده دوربین ساخته می‌شود و البته قیمت بالایی نیز دارد.

LCD و منظره‌‌یاب ‌(Viewfinder)
LCD در واقع نمای بیرونی دوربین شماست. سوژه‌ها را ابتدا در LCD می‌بینید ، کادر و سایر خصوصیات را به کمک آن تنظیم می‌کنید و سپس‌از آن‌ها عکس می‌گیرید و در عین حال می‌توانید تصاویر گرفته شده را نیز در آن مرور کنید. اطلاعات و مشخصات مورد نیاز نیز از طریق LCD به شما ارائه می‌شود. اندازه LCD با اینچ بیان می‌شود و البته هر چه بزرگ‌تر باشد، مطمئنا بهتر هم خواهد بود. در بعضی از دوربین‌ها، امکان درآوردن LCD و چرخش آن را در زوایای گوناگون دارید که می‌تواند کمک بسیار زیادی به‌ویژه در به هنگام گرفتن عکس در زوایای غیرمعمول باشد. وضوح LCD نیز با پیکسل بیان می‌شود. مثلاً یک LCD با 135هزار پیکسل؛ که هر چه این مقدار بیشتر باشد، تصاویر در آن کیفیت بهتری دارند و شفاف‌ترند.

وجود خصوصیاتی در LCD همانند پوشش ضدانعکاس بر روی آن که باعث می‌شود تصاویر حتی در نور شدید هم درLCD دیده شوند و امکان تقویت روشنایی LCD در محیط‌های کم‌نور نیز می‌تواند به مشاهده بهتر تصاویر کمک کند. منظره‌یاب هم در دوربین‌ها در دو نوع الکترونیکی و اپتیکی وجود دارد. منظره‌یاب الکترونیکی همانند LCD است و وقتی به علت نور شدید قادر به دیدن LCD نیستیم، از آن استفاده می‌کنیم. اما مزیت منظره‌یاب اپتیکی این است که همواره قابل استفاده است. مثلاً هنگامی که مشغول عکسبرداری متوالی از سوژه هستید، با استفاده از منظره‌یاب اپتیکی سوژه را از دست نمی‌دهید و می‌توانید آن را تعقیب کنید. عیب منظره‌یاب‌های اپتیکی این است که دارای پوشش صددرصد نیستند و معمولاً تا حدود 80 درصد کادری که بر روی سنسور می‌افتد را نشان می‌دهند. در عین حال، بعضی از اطلاعاتی که می‌توانیم بر روی LCD ببینیم، روی منظره‌یاب اپتیکی قابل مشاهده نیست.

فوکوس خودکار و لامپ کمکی اتوفوکوس‌
‌(Auto Focus & AF Assistant Lamp)
یکی از کاربردی‌ترین بخش‌های یک دوربین، به خصوص هنگامی که نمی‌خواهید خود را با دردسرهای فوکوس و تنظیمات دستی درگیر کنید، بخش فوکوس خودکار آن است. وقتی می‌خواهید با استفاده از فوکوس خودکار از سوژه‌ای عکس ‌بگیرید، دوربین بر روی سوژه فوکوس می‌کند، لنز را بر روی آن تنظیم می‌نماید و سپس عکس گرفته می‌شود. در صورتی که نور محیط کم و یا محیط تاریک باشد، فوکوس خودکار به خوبی عمل نمی‌کند. دوربین به خوبی بر روی سوژه فوکوس نمی‌کند و یا زمان زیادی برای فوکوس صرف می‌شود.

لامپ کمکی اتوفوکوس، یک لامپ کوچک در جلوی دوربین است که معمولاً نارنجی‌رنگ بوده و هنگام گرفتن فوکوس، چند ثانیه روشن می‌شود و باعث تسریع و دقت در این فرایند می‌شود. بعضی از شرکت‌ها نیز همانند سونی از روش خاص خود برای این منظور استفاده‌می‌کنند. سونی از شیوه‌ای به نام هولوگرام لیزری سود‌می‌برد. وجود این لامپ در بسیاری موارد به کمک شما خواهد آمد. وجود آن را قبل از خرید چک کنید و توجه داشته‌باشید که عدم کارایی درست سیستم فوکوس خودکار، باعث تارشدن عکس‌ها خواهد شد.


فلاش ‌(Flash)
وجود فلاش بر روی دوربین، یکی از مزایای مهم محسوب می‌شود که امروزه تقریباً اکثر دوربین‌ها، دارای این خصوصیت هستند. برد و قدرت این نوع فلاش‌ها برای کاربردهای حرفه‌ای‌تر مناسب نیستند و معمولاً نیاز به استفاده از فلاش‌های دیگر هم وجود دارد. لذا در صورتی که دوربین امکان اتصال فلاش‌های خارجی‌ (External Flash) را داشته باشد، در آینده می‌توان از این خصوصیت استفاده کرد. البته دقت کنید که فلاش داخلی دوربین شما هم از حالت‌های مختلف فلاش همانند مودهای Slow Sync ،Red-Eye Reduction و ... پشتیبانی نماید. به‌خصوص حالتRed-Eye برای از بین‌بردن قرمزی چشم در هنگامی که از فلاش استفاده می‌کنید، مفید خواهد بود.

اگر دوربین شما امکان اتصال فلاش‌های خارجی ‌(External Flash) را داشته‌باشد و از استاندارد Hot Shoe برای اتصال فلاش به دوربین پشتیبانی نماید بسیار مفید خواهد بود. اضافه کردن فلاش خارجی به دوربین به خصوص هنگامی که برد و قدرت فلاش شما کم است سودمند خواهد بود. در عین حال، بعضی از دوربین‌ها از تمام مدل‌های فلاش پشتیبانی کامل نمی‌کنند و شما قادر به استفاده از تمام امکانات آن‌ها نخواهید بود و در بعضی از موارد نیز، محدود به استفاده از بعضی از مدل‌های خاص می‌شوید که معمولاً خود شرکت سازنده دوربین هم آن‌ها را عرضه کرده است.

در استفاده از فلاش‌های قدیمی هم محتاط باشید. چون ممکن است محدوده Trigger Voltage بالایی داشته باشند و به دوربین شما آسیب برسانند که این مورد را در آینده در مطلبی جداگانه توضیح خواهیم داد.

لرزه‌گیر ‌(Anti Shake) یا ثابت‌کننده تصویر ‌(Image Stabilizer)
همان‌طوری که قبلاً هم اشاره‌کردیم، اگر شما دارای دوربینی با زوم نوری بالا هستید و ازدرجات بالا‌ی زوم برای عکسبرداری استفاده می‌کنید و در عین حال سرعت شاتر دوربین را بر روی مقادیری همانند 20:1 ثانیه و یا کمتر تنظیم کرده‌اید، اگر دوربین را برای عکسبرداری با دست گرفته باشید، مشاهده نموده‌اید که عکس‌ها تاحدی تار شده‌اند. این امر به خاطر لرزش‌های ناخودآگاه دست بوده و تنها راه چاره آن، قراردادن دوربین بر روی سه پایه و یا مکانی ثابت است. دوربین‌هایی که دارای سیستم ثابت‌کننده تصویر هستند، با روش‌هایی این تکان‌های ناخودآگاه را خنثی‌می‌کنند و باعث بهبود کیفیت عکس‌می‌شوند. بودن این سیستم در دوربین، به‌ویژه در دوربین‌های با زوم نوری بالا، بسیار مفید خواهد بود.


باتری‌ (Battery)
باتری دوربین جزء بخش‌های حیاتی یک دوربین است. هیچ چیز بدتر از آن نیست که ناگهان در حین عکسبرداری از یک سوژه مهم، پیغام تمام‌شدن باتری را ببینید. اگر دوربین شما از باتری‌های سایز AA استفاده می‌کند، احتمالاً مجبورید باتری‌های قابل شارژ و شارژر مربوطه را خودتان به‌طور جداگانه تهیه کنید. اگر از باتری لیتیومی هم استفاده می‌کنید که با شارژر همراه دوربین عرضه می‌شود، باز هم یک باتری اضافه‌بگیرید. آداپتور AC نیز از جمله وسایل جانبی‌ای است که می‌تواند به شما کمک زیادی بکند. هر چند اکثراً باید آن را به صورت جداگانه تهیه کنید.

کارت حافظه‌ (Memory Card)
این‌که دوربین شما از چه نوع کارتی پشتیبانی می‌کند، چندان مهم نیست. ولی اگر از کارت‌های معمولی‌تر همانندSD و یا CF پشتیبانی نماید، بسیار بهتر خواهد بود. بعضی از دوربین‌ها با داشتن دو اسلات بر روی دوربین، از دو نوع فرمت کارت پشتیبانی می‌کنند که می‌تواند مفید باشد. به ‌هر صورت، شما مجبورید برای دوربین خود یک کارت هم بگیرید. چون اکثر کارت‌هایی که همراه دوربین عرضه‌می‌شود، معمولاً از 32 مگابایت فراتر نمی‌رود که برای نیازهای امروزه بسیار کوچک است.

همیشه سعی کنید کارت‌هایی با سرعت بالا تهیه کنید. به‌ویژه اگر عکس‌ها را با فرمت‌های دیگری غیر از JPG ذخیره می‌کنید. زیرا عکس‌های با فرمت RAW و TIFF، دارای حجم بالایی هستند و هر چه کارت حافظه سریع‌تر باشد، مدت زمان کمتری برای کپی عکس بر روی کارت طول می‌کشد و دوربین سریع‌تر آماده عکاسی مجدد می‌شود. در هنگام عکسبرداری متوالی هم کارت‌های سریع‌تر عملکرد بهتری خواهند داشت.

کنترل از راه دور ‌(Remote Control)
بعضی‌ از افراد کنترل از راه دور را یک قطعه لوکس برای دوربین می‌دانند که وجود آن ضروری نیست. ولی اگر شما می‌خواهید بیشتر عکس‌های خانوادگی بگیرید، وجود آن به‌خصوص وقتی خودتان هم می‌خواهید در عکس باشید و البته کسی هم به دوربین شما دست نزند، بسیار مفید است. تا مدتی قبل، فقط شرکت‌های الیمپوس و کانن به همراه بعضی از مدل‌های خود کنترل از راه دور هم عرضه می‌کردند. ولی در حال حاضر اکثر شرکت‌ها این مسئله را در برنامه‌خود گنجانده‌اند. البته دقت کنید که دوربین شما کنترل از راه دور بی‌سیم را پشتیبانی ‌کند.

چون بسیاری از شرکت‌ها، مدل‌های سیم‌دار هم عرضه می‌کنند که آن را نیز باید جداگانه و با قیمتی نسبتاً بالا تهیه کنید. البته تقریباً تمام دوربین‌ها، از حالت Self-Timer پشتیبانی می‌کنند که عکس را چند ثانیه پس از زدن دکمه شاتر می‌گیرد و شما در این مدت می‌توانید خودتان را به جلوی دوربین برسانید. ولی وجود کنترل از راه دور به شما کارایی بهتری می‌دهد. در عین این که بعضی از مدل‌ها امکانات زوم و یا مشاهده عکس‌های گرفته شده به وسیله کنترل را دارند.

اتصال به کامپیوتر، تلویزیون و چاپگر
اکثر دوربین‌ها برای اتصال دوربین به تلویزیون و مشاهده عکس‌ها بر روی تلویزیون، خروجی AV دارند و از این جهت مشکلی نیست و اتصال دوربین به کامپیوتر نیز از طریق پورت USB صورت‌ می‌گیرد و البته مدل‌های نادری هم از پورت FireWire و یا همان IEEE 1394 استفاده می‌کنند. هر چند در حال حاضر، اکثر دوربین‌ها با پورت 2.0 USB عرضه می‌شوند که سرعت بالاتری نسبت به 1.1 USB دارد.

ولی حتی اگر دوربین از پورت 1.1 USB هم استفاده کند، زیاد مسئله مهمی نخواهد بود. چون با خرید یک دستگاه کارت‌خوان، مشکل حل خواهد شد. البته در حال حاضر تکنولوژی Wi-Fi نیز در حال همه‌گیرشدن است و این مسئله به دوربین‌ها هم سرایت کرده است و کم‌کم شاهد مدل‌هایی خواهیم بود که به این تکنولوژی مجهز هستند. اگر دوربین شما به Wi-Fi مجهزباشد و برروی کامپیوتر هم کارت شبکه بی‌سیم داشته باشید و هردو نیز از یک نوع استاندارد پشتیبانی نمایند، در این صورت قادر خواهید بود عکس‌ها را از دوربین مستقیماً به کامپیوتر به‌صورت بی‌سیم و بدون نیاز به اتصال آن‌ها به یکدیگر ارسال نمایید. پشتیبانی از استاندارد PictBridge که امکان اتصال مستقیم دوربین به چاپگر و پرینت عکس‌های دوربین را مستقیماً می‌دهد، امکان خوبی است که البته نیاز به داشتن یک چاپگر با این استاندارد نیز می‌باشد.

اتصال سه پایه به دوربین
شاید این مسئله چندان مهم نباشد. ولی اگر شما از سه پایه، زیاد استفاده ‌می‌کنید و محل اتصال پیچ سه پایه به دوربین که بر روی دوربین قرار دارد پلاستیکی باشد، این قسمت به مرور خراب می‌شود، و در نتیجه مشکل‌ساز خواهد بود. بنابراین در صورتی که فکر می‌کنید از سه پایه زیاد استفاده خواهید کرد، این مسئله را لحاظ کنید.

وزن و اندازه و بدنه
این مسئله نیز به شما بستگی دارد که اگر حوصله نگه‌داشتن یک دوربین سنگین را ندارید و به دنبال انواع سبک‌تر، با اندازه‌های کوچک‌تر و البته امکانات محدودتر باشید، خوش‌دستی دوربین را نیز فراموش نکنید. همیشه قبل از خرید، دوربین را در دست بگیرید و ببینید آیا اصولاً با آن احساس راحتی می‌کنید یا خیر. دقت کنید که دوربین‌های ارزان‌تر دارای بدنه پلاستیکی هستند و دوربین‌های گران‌تر دارای بدنه فلزی. اگر این مسئله برای شما مهم است، مطمئناً باید پول بیشتری هم خرج کنید.

امکانات و وسایل جانبی
اکثر شرکت‌های سازنده، امکانات و وسایل جانبی زیادی برای هر مدل دوربین در نظرمی‌گیرند که هرچند ممکن است برای شما استفاده‌ای نداشته باشد، ولی برای بعضی از کاربران لازم خواهد بود و البته این وسایل را باید به طور جداگانه تهیه کنید. وسایلی همانند پوشش‌های عکاسی در زیر آب که برای هر مدل جداگانه ساخته‌می‌شود و با قراردادن دوربین در داخل آن، می‌توانید هنگام غواصی، از عکاسی تا عمق 50‌متر زیر آب لذت ببرید.
لنزهای جانبی که از طریق آداپتورهای مخصوصی به لنز شما اضافه می‌شود و می‌تواند لنز را چند درجه تله‌تر و یا وایدتر بنماید و لوازمی از این قبیل.

اگر این‌ها برای شما مهم هستند، ببینید که آیا برای مدلی که می‌خواهید تهیه کنید، این وسایل ساخته شده‌اند و آیا اصولا امکان تهیه آن‌ها در ایران وجود دارد یا خیر؟

امکانات عکسبرداری
نکاتی که در این بخش توضیح می‌دهیم، مسائلی را دربرمی‌گیرد که در عکسبرداری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

حالت‌های صحنه ‌(Scense Mode)
هر دوربین دارای حالت‌های آماده و از پیش تعریف شده‌ای برای عکسبرداری از صحنه‌های‌مختلف است. مانند عکسبرداری از چهره ‌(Portrait)، منظره و ... که با تنظیم دوربین بر روی هر‌حالت، سرعت شاتر، دیافراگم و سایر قسمت‌ها برای آن حالت به‌طور خودکار تنظیم می‌شود. تعداد حالت‌های آماده در دوربین‌های مختلف، متفاوت است. بیشتر نیز مورد استفاده افراد غیرحرفه‌ای قرارمی‌گیرد. تعداد زیاد این حالت‌ها، حتی ممکن است باعث سردرگمی شود. اگر دقت کرده باشید، نحوه انتخاب این نوع حالت از طریق منوهای دوربین و یا از طریق دکمه دایره مانندی است که در بالای دوربین قرار دارد.

کنترل‌های دستی ‌(Manual Control)
بعضی از دوربین‌های ارزان‌قیمت، امکان انتخاب و تغییر بعضی از تنظیمات دوربین را همانند سرعت شاتر، درجه بازشدن دیافراگم و ... را به شما نمی‌دهند و بعضی هم به‌طور محدود، این کار را انجام می‌دهند. ولی اگر می‌خواهید یک عکاس حرفه‌ای شوید، دوربینی تهیه کنید که به شما امکان تنظیم سرعت شاتر، درجه دیافراگم، مودهای نوردهی، تنظیمات ترازسفیدی (White Balance)، تنظیمات جبران نوری و ... را بدهد. استفاده از فوکوس دستی نیز امکانی است که نباید فراموش کرد. به‌ویژه در مواردی که فوکوس خودکار امکان ندارد و یا سخت است. فوکوس دستی زمانی کاربردی‌تر و استفاده از آن راحت‌تر خواهد شد که دوربین دارای حلقه فوکوس دستی
‌(Manual Focus Ring) بر روی لنز باشد. در عین حال استفاده از فوکوس و تنظیمات دستی باعث تاخیر شاتر کمتری هم می‌شود.

حساسیت به نور‌ (ISO)
میزان حساسیت به نور در دوربین‌های قدیمی توسط فیلم دوربین تعیین می‌شد. ولی در دوربین‌های دیجیتال، این مسئله توسط خود دوربین تعیین می‌شود. هر چه حساسیت را بر روی عدد بالاتری تنظیم کنید، دوربین به نور حساس‌تر می‌شود و عکس‌های روشن‌تری می‌گیرد و در عین حال نویز عکس نیز بالا می‌رود.

در دوربین‌های Non-SLR، این مقدار در اکثر دوربین‌ها تا 400 قابل تنظیم است. ولی در دوربین‌های SLR، حتی تا مقدار 3200 نیز می‌توانید آن را تنظیم کنید.

عکسبرداری ماکرو ‌(Macro)
اگر به عکسبرداری از حشرات و اشیای ریز علاقه‌دارید، مطمئنا باید دوربینی تهیه کنید که حالت ماکروی قوی داشته باشد. در عکسبرداری با حالت ماکرو، قادرید دوربین را تا چند سانتی‌متری سوژه نزدیک‌کنید و از آن عکس‌بگیرید. این میزان در دوربین‌های مختلف، متفاوت است. در بعضی از مدل‌ها، حتی تا یک سانتی‌متری سوژه هم می‌توانید نزدیک شوید.

هیستوگرام زنده ‌(Live Histogram)
هیستوگرام جزء امکاناتی است که به‌ویژه برای عکاسان حرفه‌ای کاربرد دارد. اکثر دوربین‌ها، دارای هیستوگرام هستند ولی بعضی‌ها هم دارای حالت هیستوگرام زنده هستند. یعنی اطلاعات هیستوگرام دائما بر روی LCD نشان داده می‌شود و شما می‌توانید در بهترین حالت و با بیشترین جزئیات از سوژه عکس بگیرید.


فرمت عکس‌ها
تمام دوربین‌ها عکس‌ها را با فرمت JPG ذخیره می‌کنند. البته در صورتی که دوربین شما امکان ذخیره فرمت‌هایTIFF و RAW را نیز داشته باشد، مطمئناً امکان بهتری خواهد‌بود. ولی اگر از این دو فرمت زیاد استفاده‌می‌کنید، سعی کنید کارت حافظه سریعی برای دوربین خود تهیه‌کنید تا زمان کپی این عکس‌ها بر روی کارت کاهش یابد. در عین حال، بعضی از دوربین‌ها امکان تهیه و ذخیره یک عکس با دو فرمت را به‌طور همزمان دارند که بیشتر موردتوجه حرفه‌ای‌ها قرارمی‌گیرد.

مود فیلمبرداری
اکثر دوربین‌های عکاسی دیجیتال به شما امکان فیلمبرداری کوتاه‌مدت را می‌دهند. فیلم‌ها در فرمت‌های MPEG ،AVI ،QuickTime، و MJPEG ذخیره می‌شوند. وضوح فیلمبرداری نیز متفاوت است. فیمبرداری با کیفیت VGA که دارای وضوح 480 *640 پیکسل و 30 فریم در هر ثانیه است، می‌تواند حداقلی از استاندارد باشد. هر چند بعضی از دوربین‌ها امکان فیلمبرداری XGA با وضوح 768*1024 را نیز دارند.

بعضی از دوربین‌ها نیز در عین داشتن مود فیلمبرداری خوب، برای آن محدودیت قائل می‌شوند. مثلاً شما می‌توانید فقط یک کلیپ 15‌ثانیه‌ای ضبط کنید. دقت کنید که صدا نیز همراه فیلم ضبط شود. چون بعضی از مدل‌ها این کار را انجام نمی‌دهند. اکثر دوربین‌ها نیز در حین فیلمبرداری به شما امکان استفاده از زوم لنز را نمی‌دهند و هنگام فیلمبرداری، زوم دوربین ثابت است. ولی بعضی از مدل‌ها امکان استفاده از زوم را در حین فیلمبرداری می‌دهند. یکی از امکاناتی که البته در بسیاری از دوربین‌ها هم وجود دارد، ضبط صدا در هنگام گرفتن عکس است. یعنی هنگامی که دکمه شاتر را می‌فشارید، چند ثانیه از صدای محیط نیزمعمولا با فرمت WAV همراه عکس ذخیره‌ می‌شود و یک عکس صدادار برای شما تهیه می‌کند. این‌ها مسائلی است که وجود آن‌ها را باید قبل از خرید بررسی کنید.

عکسبرداری پی در پی ‌(Continuous Shooting)
مواقعی پیش می‌آید که شما نیاز دارید چندین عکس پشت سرهم و بدون فاصله زمانی از یک سوژه بگیرید. اکثر دوربین‌ها این امکان را در اختیار شما قرارمی‌دهند. ولی سرعت عکسبرداری و کیفیت عکس‌ها و در عین حال تعداد کل عکس‌هایی که می‌توانند بگیرند، متفاوت خواهد بود. مثلاً فرض کنید دوربین شما امکان گرفتن دو فریم عکس با کیفیت بالا را در هر ثانیه دارد، البته این کار فقط تا پنج ثانیه امکان‌پذیر است. یعنی در نهایت ده‌عکس تهیه می‌کند. اگرچه با پایین‌آوردن وضوح عکس‌ها نیز می‌توانید سرعت عکس گرفتن را بالا ببرید. در عین‌حال، بعضی از دوربین‌های جدید، این کار را بدون محدودیت زمانی هم انجام می‌دهند. کارت حافظه سریع‌تر نیز در بعضی از موارد می‌تواند به افزایش سرعت کمک کند.

منوها و دکمه‌ها
نحوه کارکردن با منوها و دکمه‌های هر دوربین با سایر دوربین‌ها فرق‌می‌کند و در این مورد نمی‌توانیم توصیه خاصی بکنیم. ولی امکاناتی همانند سرعت نمایش عکس‌ها، دسترسی راحت به دکمه‌ها و منوها را همیشه در نظر داشته باشید.


کیفیت عکس‌ها
تمام مسائلی که تاکنون مطرح کرده‌ایم را می‌توان جزئیاتی به حساب آورد که در کنار کلیتی به عنوان کیفیت عکس قرار می‌گیرند. اگر شما دوربینی بخرید که امکانات بسیار زیادی داشته باشد، ولی کیفیت عکس مورد انتظار شما را نداشته باشد، احتمالا احساس زیان زیادی به شما دست خواهدداد. کیفیت عکس را با وضوح دوربین اشتباه نگیرید. زیرا همان‌طور که گفتیم این دو، چندان ارتباطی با هم ندارند.

بهترین راه برای بررسی کیفیت عکس، دیدن نمونه عکس‌هاست و البته در هیچ جایی جز اینترنت هم نمی‌توانید آن‌ها را بیابید. بسیاری از سایت‌های عکاسی و معرفی دوربین، نمونه‌ عکس‌های یک دوربین را که در شرایط مختلفی هم گرفته شده برروی سایت قرار داده‌اند. ابتدا چند مدل را با توجه به سلیقه، خواسته‌ها و بودجه‌ای که می‌خواهید هزینه کنید، در نظر بگیرید و سپس از طریق اینترنت نمونه عکس‌های مختلف آن‌ها را با سایز واقعی بگیرید و مقایسه نمایید.

از حجم بالای عکس‌ها نترسید. به‌هر‌صورت چند ساعت اینترنت در مقابل هزینه چندصدهزارتومانی دوربین چندان مهم نخواهد بود. از عکس‌های کوچک شده و تغییر اندازه داده شده نیز استفاده نکنید، زیرا هیچ چیز را نشان نمی‌دهند. به میزان نویز، Purple Fringing ،Barrel Disturtion، میزان قرمزی چشم و معایب دیگر توجه داشته باشید.